Een gedicht van Vasalis:

En nu nog maar alleen
het lichaam los te laten –
de liefste en de kinderen te laten gaan
alleen nog maar het sterke licht
het rode, zuivere van de late zon
te zien, te volgen – en de eigen weg te gaan.
Het werd, het was, het is gedaan.

Omringd door familie en vriendenwarmte, zang en toespraken, oom Teo, op een boerenkar, waarop een prachtig tuinbloemwerk van zijn broertje prijkte, waardig naar zijn laatste plek gewandeld. Het weer hield het droog, wij niet en de gekleurde herfstbladeren omsloten zijn graf. Sigarenrook kringelde omhoog, lieve, maffe, stoute, gulle oom Teo achterna. Koffie en schalen vol oliebollen ter afsluiting. En zo ging het.

www.youtube.com/watch?v=rEoUTWvSfb8

Het oude afsluiten en het nieuwe ingaan: 2012/2013