Dream on baby

Gisteren ontwaakte mijn puberzoon uit zijn vakantieroes doordat zijn moeder al neuriënd de douche aan het reinigen was. Voor hem geen verslofte, zuchtende huisvrouw, die voor de zoveelste maal de ellenlange zich herhalende lijst van terugkerende viezigheid oplost, zonder lange termijn resultaat, noch diepe dankbaarheid en erkenning van haar omgeving.

Het verschil?? Een micro sd kaartje van mijn broer in mijn tondeldoosje gepropt, (lees: bluetooth speaker) en alles is ineens anders. Vanochtend tijdens ook zo’n terugkerend ellendig werkje, namelijk het epileren van beenhaargroei, zat ik te mijmeren over gewoonten. Wellicht ben ik zo tegen de overgang aan inmiddels toch wel in staat tot multi tasken bedacht ik me verheugd, terwijl ik staand op 1 been, haargroei aan het verwijderen was, ondertussen mijn huid oppeppend met een gezichtsmaskertje, muziek op luid en filosoferen tegelijk!

Mijmeren is iets wat mijn kinderen en ikzelf erg goed kunnen. De ene zoon wordt “de waas” door zijn vrienden genoemd, de ander heeft als koosnaampje “trance.” Desondanks zijn ze mateloos populair en geliefd door vrienden en familie. Ze zijn ook nog eens tweezijdig genetisch besmet, gevalletje mee leren leven dus. Mijn zoon klaagde: “Waarom kan ik niet net zo zijn als iedereen, gewoon alles goed voor elkaar?!” waarmee hij bij mij slechts een grinnik van herkenning oogst. Weliswaar gaat het nu bij mij meestal goed, maar doe ik ineens iets anders, zoals fietsen ipv met de auto, kan dit toch minstens een paar keer fout gaan in het terugvinden van mijn fietssleutel.

“Ons soort mensen moet het hebben van invoeren van veel vaste gewoonten en discipline jongen!” sprak ik troostend en opvoedkundig tegelijkertijd.

En je bent vast creatiever dan de gemiddelde beter georganiseerde medemens. Je raakt namelijk zo vaak in de organisatorische problemen dat je wel buiten het systeem om oplossingen moet verzinnen. Mijn oudste zoon zou een vakbekwame dief kunnen zijn, ware het niet dat zijn normen en waarden stelsel ook minstens zo goed ontwikkeld is. Ontelbare keren heeft hij bij ons ingebroken, vanwege sleutel binnen, wij buiten.

“Maar heus, het wordt echt beter als je ouder wordt en meer vaste ritmes en discipline ontwikkeld!” toch?

Ok, ik prop nog steeds mijn sport- en werk tas vol voor de hele week, zodat er zo weinig mogelijk kans op vergeten ontstaat. En dat werkt. En ja, nog steeds gaat het wel eens mis, agenda op maandag vergeten…alweer.

Maar vroeger…nam mijn mijmerstand pas echt ernstige vormen aan, bij het gevaarlijke af. In de bus, zo verdiept in mijn boek “Opwaaiende zomerjurken” dat ik mijn bushalte straal voorbij reed. Door het zonovergoten park liep ik terug en daar zat iemand verdiept in exact hetzelfde boek. Zonder iets te zeggen pakte ik mijn boek uit mijn tas en stak het bij wijze van groet op. Aan de overkant leverde dat hetzelfde gebaar met een eveneens brede glimlach op. Een poëtisch moment dat ik zeker gemist zou hebben als ik wat adequater was geweest. Gelukkig liepen de keren dat ik de bus miste en het oploste door spontaan te gaan liften ook goed af.

Dromen, associëren, mijmeren, filosoferen het geeft ook een extra dimensie aan je leven al is het vaak super onhandig. Op de HAVO was ik de enige in de klas die Franse filosofie echt leuk vond en 16 jaren jong las ik stiekem de verplichte Franse literatuur in de originele versie in plaats van alleen de uittreksels. Mijn lerares Frans, type haaibaai, was ronduit overrompeld door mijn kennis en prestatie tijdens het mondeling examen. Zij was zelden van haar a propos te krijgen tenzij een mannelijke collega zich aandiende. Met een zuinig mondje gaf ze blijk van haar goedkeuring : “Dat valt me mee vergeleken bij in de les” Mijn geheugen heeft het Frans helaas geblokkeerd, maar met een acht in de pocket geniet ik tot op heden ten dage van “my moment of glory.”

Eenmaal moeder moet je wel aan van alles denken, want wie doet dat anders?? Mijn kinderen dus niet, dat moge duidelijk zijn. En al kwamen zij niets tekort, hier en daar ontglipte er wel iets aan de aandacht. Mijn oudste zoon had op de basisschool ongeveer 7 gymtassen op school laten liggen, zonder dat hij noch ik daar iets van gemerkt hadden. Redelijk beschamend deze opvoedkundige minpunten, maar desondanks is hij afgestudeerd. En toen ik later weer buitenshuis werkte, gingen zij bepakt en bezakt, met volle hamsterwangen en warme handschoenen naar school, maar vergat ik regelmatig mijn eigen lunch.

“Dromers beleven alles dubbelop ” beweert mijn vader en hij kan het weten. Hij maakt zich regelmatig los van alle aardse zaken om met zijn hemelsblauwe ogen voorbij verre dimensies op te stijgen. Ik heb hem beloofd dat hij wanneer hij eens deze wereld verlaat, ik zal zeggen dat hij altijd al tussen hemel en aarde zweefde en eindelijk definitief zijn keuze heeft gemaakt.

Gewoonten en ritmes zijn dus keihard nodig om jezelf in deze gereguleerde maatschappij overeind te houden. En niet alleen voor hardleerse dromers. Maar ook voor veel waar je ontevreden over bent geldt dat het helpt om oude gewoonten te vervangen voor nieuwe.

“Wie 1 gewoonte verandert, verandert zijn leven” Dus doe eens gek. Neem eens een groene smoothie als ontbijt in plaats van een boterham. Wees zoet in plaats van zuur tegen je ex. Verras je kinderen met een paradoxale aanpak. Kus je partner met al je aandacht … en maak het verschil.