Geloof het of niet

Geloof het of niet, het blijkt nog steeds een kwestie. Zodra ik mijn kerkelijke achtergrond onthul, komt prompt de vraag wat ik er nu nog aan doe…of van geloof.
Op zich best een leuk gespreksonderwerp zo met je bammetje tussen collega’s. Maar tijdens een sollicitatiegesprek vind ik het allerminst plezant, nog gepast. Uiteraard overkwam mij dat tijdens mijn laatste herstart solliciteren. Voorbereid op relevante vragen over mijn werkervaring, houding en bereid tot het invullen van welke bijna nooit voorkomende casus dan ook, stond ik met mijn mond vol tanden. Overrompeld door deze zingevingsvraag, terwijl ik geeneens bij een Gereformeerd Vrijgemaakt, Leger des Heils of dergelijke zorginstelling solliciteerde, begon ik spontaan te stotteren. Het werd niks bij deze werkgever.
In welk hokje kan ik mijzelf nu eens plaatsen nu ik het logo van de catechisatie: “Een zeker weten en vast vertrouwen” lang geleden achter mij heb gelaten en verruild heb voor: “Daar trap ik niet weer in en aan mijn lijf geen polonaise” Of in positieve zin: “Het moet van binnen en van buiten kloppend voelen!”

De aanleiding voor mijn aftaaien was niet alleen dat ik bij de onbevlekte ontvangenis van Maria dacht: “ja, op je bolle ogen” en dat ik een oordeel moest gaan hebben over van alles en nog wat, passend in het denkbeeld van de kerk. Niet alleen het benauwende en onvrije gedachtengoed en de verwachtingen van de sociale gemeenschap die als een te zwaar pantser gingen knellen en drukken. Het was vooral de eindeloze verveling en bloedeloosheid die me een ander pad opjoegen. Het was ook mijn neef die me vertelde homo te zijn en dat ik toen 16 jaar jong dacht: “Nu moet ik daar wat van vinden van de kerk, maar dat wil ik niet en ga ik ook niet doen!”

Met ook bij tijd en wijle de nodige heimwee, naar alle mooie en warme herinneringen, de veiligheid van een omhullende gemeenschap en antwoorden op veel levensvragen, dat dan wel weer…

Maar om mijzelf vervolgens atheïst te noemen… nee…of humanist… sorry, teveel slechtheid gezien, new age aanhanger… bleeeh te wee, katholiek… sfeervol, maar zo fout… en zo kan ik nog wel even doorgaan en dan ken ik nog maar een paar “geloven”
Tot nog toe ben ik geen genootschap tegengekomen dat mij dichter bij God brengt, meer inspireert dan de natuur, rust en sporten, integendeel. Een boom kent men aan zijn vruchten. Leveren alle religies op deze wereld tezamen werkelijk een bijdrage aan het ledigen van leed? Aan minder tegenstellingen, aan meer liefde, licht en blijdschap?
Mijn wijlen Indische schoonvader, hield er een heldere opinie op na. Hij had de barmhartigheid van God niet gezien in de Jappenkampen en was geslagen door de “liefdevolle” christenen in zijn jeugd. De zaken waar in zijn ogen dus alleen maar ellende van kwam, geloof en betaald voetbal: “Afschaffen die handel!” Beiden lijken behoorlijk onmogelijk in deze wereld, al zou ik in elk geval gisteren nog voor de laatste optie zijn.
Leidt afschaffing van religie tot een mooiere wereld, of in elk geval eerlijker? Draagt de ontkerkelijking bij aan een betere wereld met meer verdraagzaamheid? Wordt de wereld mooier als de monniken het stof uit hun pij slaan, een spijkerbroek aantrekken om brave huisvaders te worden of om eerlijk uit te komen voor hun homo en pedofiele neigingen? Wordt het menselijk leed minder als de Derwisj ophouden eeuwig rond hun eigen as te draaien om zo dichter bij God te komen? Als christenen niet langer de zending ingaan en zich gevraagd en ongevraagd overal mee bemoeien om de blijde boodschap te verkondigen? Geloof heeft zoveel mensen geestelijk en lichamelijk verkracht, verscheurd, verminkt en vermoord dat er wel voor iedereen een prachtig hiernamaals moet zijn die hieronder geleden heeft.

Geloof heeft ook zoveel mensen geïnspireerd, getroost, gevormd, gevoed en geheeld dat het met recht het beste opium voor het volk is.

Als je zo op facebook rondleest, lijkt het leven van een ieder allemaal even meeslepend, fantastisch en leuk, maar achter de schermen is het leed vaak intens. De zoektocht naar zingeving en verbroedering blijft, met en zonder gesloten kerkdeuren.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Mensen verdringen zich rondom het glazen huis, willen zich laten raken, inspireren, zinvol bezig zijn, anderen en zichzelf daarmee helpend. “Fuck het cynisme, we kunnen de wereld veranderen!” spreekt dominee Chiel Beele.

Hoe geloof je nu dat je precies uit al die werelddelen, waarbij in elk geval in Nederland per provincie en stad nog weer iets anders aangehangen wordt, toevallig het juiste geloof te pakken hebt. Jaloersmakend of hopeloos naïef?
Zijn mensen van nature religieus of is dat een onderdeel van ons bewustzijn? Mijn hersenen zijn zo voorgeprogrammeerd dat ik mij geen enkele illusie hoef te maken, dat ik ooit nog van mijn christelijke roots af kom, al zou ik dat willen. En wil ik dat eigenlijk wel, want hoe heerlijk geruststellend was het wiegend op mijn oma’s schoot: “Hoger dan de blauwe luchten en de engeltjes van goud, woont de vader in de hemel die van al zijn kinderen houdt.”

Sprookjes? Misschien en nou en? Ik geloof namelijk dat er zoveel is waar geen bewijs voor is, waar wetenschap ophoudt en je als mens op andere zintuigen vaart dan puur op je verstand.

Van belijdenis is het nog nooit gekomen, maar dat maakt van mij geen non-believer. Ik hou teveel van de liefde en het leven om een sarcastische nihilist te worden, al heb ik ook zo mijn momenten.

Nu kwam ik er onlangs achter dat gelovig zijn voor mij nog steeds in een bepaald hersenlaatje stond gearchiveerd, waar ik vervolgens geen recht op had. Dus besloot ik voor mijzelf de balans op te maken van alles waar ik wel in geloof. Ik werd er gelijk een stuk blijer van. Dus ja, ik geloof!
Ik geloof in de schoonheid van de natuur, in de liefde en kookkunsten van mijn man, in mijn prachtige jongens, ik geloof in een gezonde stoelgang met natuurgeneeskundige verantwoorde drollen en ik geloof in voeden in plaats van vullen, ik geloof in de goedheid van de mens en erken ook slechtheid, ik geloof in sport als ontspanning, ik geloof in passie, plezier, humor, in familiebanden en vriendschap, ik geloof in verbinden en het opheffen van tegenstellingen, Ik geloof in scholing, in muziek en dans, ik geloof in ontwikkelingshulp allereerst aan meisjes, ik geloof dat macht corrumpeert en dat het noodzakelijk is om de kwetsbaren te beschermen, ik geloof in de kracht van liefdevol aan iemand denken, bidden, mediteren, ik geloof in Jezus, Mandela, Ghandi, Rumi, Boedha, John Lenon, Chiel Beelen, ik geloof in de helende kracht van aanraking en seks, ik geloof in oneindige vergeving en dat dat de bedoeling van de bijbel is, aan in het op een eiland zetten richting Verweggistan van iedereen die aan onze kinderen komt, ik geloof in de wetenschap, ik geloof dat helpen helpt, in engelen en buitenaardse wezens, ik geloof in de liefde en het licht en ik geloof in het ongelofelijke
Dus…