Willem Engel spreekt waarheid. Op een lichte en beweert hij, wetenschappelijk onderbouwde manier. Hoe kan het ook anders met zo’n achternaam. Iig zijn waarheid.

Als wetenschapper in een soepel yoga lijf en een heerlijke vriendelijkheid weet hij zijn blijde boodschap te introduceren. Zijn oplossing gemengd met boerenwijsheid: “Mina, tis hier wat benauwd, doe eens wat deuren open voor frisse lucht!”

Wie wil dat nu niet na alle gesloten deuren de afgelopen maanden. Tuurlijk, als engel heb je een gemakkelijke positie, los van alle politieke en medische verantwoordelijkheden en posities. Zonder dat je geconfronteerd wordt met naar adem happende patienten waarvoor je nauwelijks plek hebt, hoe keihard je ook werkt en je best doet om iedereen van de juiste zorg te voorzien.

Ik snap er niet alles van, noch overzie ik het grote geheel. De barricades hoef ik niet op, ten strijde trekkend voor de menselijke maat, die geen anderhalve meter kent.

Waardig zijn, kabbelt vanzelf over de drempel van je eigen huis, dwars door elk virus heen. Waarheid vindt vanzelf alle kieren om zich kenbaar te maken. Liefde wint altijd. Uiteindelijk.

We zullen dansen, omarmen, ons verbinden. Het leven vieren, nu en elke dag. Het is de stilzwijgende belofte aan de overledenen. Niks uitstellen.

Ik zet mijn raam vast wijd open en adem nieuwe tijden in.